Loo (charles, andré, genaamd carle) - geboren 1705 te Nice, overleden 1765 te Parijs. Fransch schilder van religieuse en mythologische voorstellingen en van portretten. Als leerling van zijn broer Jean Baptiste ging hij met dezen naar Rome, waar hij ook werkte onder leiding van den beeldhouwer Legros, zoodat hij weifelde welke van deze beide kunsten hij zou blijven beoefenen. Na den dood van Legros in 1719 decideert hij zich voor de schilderkunst.
Bij zijn terugkomst in Parijs in 1724 heeft hij met zijn broer de fresken van Primaticcio in het kasteel Fontainebleau gerestaureerd. Na nogmaals in Rome gestudeerd te hebben, waar hem vele onderscheidingen te beurt vielen, kwam hij in Frankrijk terug en kreeg er vele opdrachten. Hij werd premier peintre du roi en steeg steeds meer in aanzien. Zijn kunst is karakteristiek voor de verfijnde 18de eeuwsche opvatting, waarin naar het voorbeeld van Le Moyne een hyperelegantie en vooral een decoratieve uitvoering aan de mythologische zoowel als aan de religieuse onderwerpen wordt gegeven. In dit genre is Van Loo zeker een van de begaafdsten zijner tijdgenooten. Een uitvoerige lijst zijner werken in de Dict. gén. des artistes de l’école franç. van B. de la Changuerie en Auvray.
