Lodewijk (vlaanderen) - naam van graven van Vlaanderen.
L. I van Nevers volgde in 1322, nadat hij kort te voren graaf van Nevers was geworden, zijn grootvader Robert de Béthune op. Niet van zins de politiek der Dampierre’s voort te zetten, zag hij bij ’t tractaat van 1323 af van Zeeland. Door erfrecht kreeg hij in 1325 ’t graafsch. Rethel er bij. Wanneer zijn oom Robert van Cassel aanspraak maakt op een deel van de nalatenschap van Robert de Béthune zoekt hij steun bij Gent, Brugge en IJperen, die hij belangrijke rechten geeft, waarvan ’t gevolg is dat ’t platteland van Vlaanderen onder ’t gezag dezer steden komt. Een opstand van de bewoners der kustgebieden, gesteund door Brugge en geleid door Zannekin, weet L. te onderdrukken met steun van Philips V van Frankrijk. De opstandelingen worden vernietigd bij Cassel (1328). Brugge en IJperen worden gestraft met ’t verlies van hun voorrechten.
In den honderdjarigen oorlog kiest L. de zijde van Frankrijk, waardoor hij in conflict komt met Gent en genoodzaakt wordt zijn land te verlaten (1339). L. sneuvelde in 1346 bij Crécy. — L. II van Male volgde in 1346 zijn vader L. I van Nevers op. Ten einde de handelsbetrekkingen met Engeland te herstellen, sluit hij in 1348 vrede met dit land. Bij ’t huwelijk van zijn dochter Margaretha met Philips van Bourgondië, broer van Karel V van Frankrijk, kreeg hij Fransch Vlaanderen van den Franschen koning terug (1369). Onder zijn bestuur gaat de welvaart vooruit; wanneer hij echter Brugge wil bevoordeelen door ’t graven van een kanaal, komt hij in conflict met Gent, dat zich hierdoor benadeeld acht. Brugge wordt bezet door de Gentenaren en L. moet de vlucht nemen naar Frankrijk (1380). Wel worden de Gentenaren verslagen bij Roosebeeke, maar hij slaagt er niet in Gent, dat onder leiding van Frans Ackerman zich van Damme en Oudenaerde had meester gemaakt en gesteund werd door Engeland, te onderwerpen. L. sterft in 1384, waarna Vlaanderen een deel wordt van den Bourg. staat.
