Koppeling - 1) muz., een inrichting in het orgel, die het mogelijk maakt de verschillende klavieren, dus ook het voetklavier, tegelijk te bespelen, waardoor machtige octaaf-verdubbelingen ontstaan; aan de k. dankt het volle werk zijn groote uitwerking.
2) Wanneer hetzij mechanische hetzij electromagnetische systemen krachten op elkaar uitoefenen, zegt men, dat er tusschen die systemen een zekere k. bestaat; zie KOPPELEN. De k. kan los of vast zijn; onder den graad van k. wordt een getal verstaan, dat afhangt van de verhouding tusschen de krachten, die de systemen op elkaar uitoefenen tot die, welke in elk systeem afzonderlijk werken.
