Kobaltblauw - veel gebruikte, helderblauwe verfstof, bestaande uit. een verbinding van afwisselende hoeveelheden kobaltoxyde en aluminiumoxyde, met soms een gehalte aan zinkoxyde. Is in 1795 door Leithner uitgevonden, wiens methode in 1804 echter door Thénard belangrijk is verbeterd. Werd door het goedkoopere ultramarijnblauw gedeeltelijk verdrongen, ondanks de grootere standhoudendheid.
Het k. wordt verkregen door langdurig sterk gloeien van een mengsel van aluin en zwavelzuurcobalt, met of zonder zwavelzuurzink. Het is voor buitenschilderwerk beter dan het ultramarijnblauw, omdat het volkomen lichtecht en zuurvast is. Het kan ook in kalk- en silicaatverf gebruikt worden.
Kleur- en dekvermogen zijn echter zeer gering.
Wanneer bij de bereiding niet van arseenzuurkobaltoxydule is uitgegaan is het niet vergiftig.
