Isochroon, - 1) verbindingslijn van plaatsen, waar een bepaald gebeuren gelijktijdig wordt waargenomen. In dezen zin zijn b.v. isobronten isochronen voor den donder en is de frontlijn van een bui isochroon voor de bijzondere buiverschijnselen.
2) Kromme lijn waarlangs een zwaar voorwerp valt, wanneer het in gelijke tijden evenveel daalt (en niet als een vrij vallend voorwerp zóo, dat de daling evenredig is met de 2e macht van den tijd). De isochroon is een semicubische parabool y3 = a x2, waarvan de y-as vertikaal is. De isochroon is onderzocht door Leibniz en Jac. Bernoulli. De naam isochroon is vóór Leibniz door Pardies gegeven aan de kromme lijn, die nu tautochroon heet (de cycloïde).
3) I. van gelijken tijd, wordt gebruikt voor de slingeringen van een mathematischen of physischen slinger, waarbij de slingertijd, zoolang de amplitudo der slingeringen klein is, onafhankelijk is van de grootte hiervan.
