Hasan-Hoesainf eest - ook wel taboetfeest, een feest, dat eigenlijk van Sjiitischen aard is, daar het in de eerste tien dagen der 1ste maand van het Moh. jaar gevierd wordt ter herinnering aan den dood van Hoesain, zoon van Mohammed’s dochter Fatimah en Ali. Het komt vooral voor in Britsch-Indië, maar ook wel in enkele deelen van den Ind. Archipel, nl. op Sumatra’s W.-kust en in Benkoelen; blijkbaar is het hier door Britsch-Indischen invloed ingevoerd. Evenals in Britsch-Indië zijn ook hier de 10 eerste dagen der 1ste maand rouwdagen ; op verschillende dagen hebben optochten plaats; de voornaamste is die op den 10den Moeharram, waarin een of meer „taboets” worden meegevoerd, hooge torenvormige toestellen van latwerk, gekleurd papier, enz., die de versiering van een graf of lijkbaar moeten voorstellen.
Deze worden in den namiddag van den 10den naar een ravijn, riviertje of naar het strand gebracht en in het water geworpen. In den stoet wordt ook een soort van reliekkastje, doerga of darga, meegedragen, evenals een sulveren hand met opgestoken vingers. Beschrijving van het feest in BritschIndië o. a. door Garcin de Tassy, L’Islamisme 3e ed. p. 321—334; op Sumatra: Intern. Archiv, für Ethn., Bd. I (met afb.).
