Grondverzet - Bij den aanleg van wegen, spoorwegen en kanalen is de kortste weg niet altijd de goedkoopste, in verband met terreinverhoogingen e. d., die vaak beter te ontwijken dan te verwijderen zijn. Uit den aard der zaak wordt b.v. een kanaal zooveel mogelijk gelegd langs den weg, die door de laagst gelegen terreingedeelten loopt, enz. Bij spoorwegen wordt de te kiezen weg behalve door de kosten van grondverzet, beheerscht door de in de baan toe te laten hellingen.
De stijgingen zijn in ’t algemeen te verdeelen in schadelijke en onschadelijke. Hun verschil bestaat daarin, dat bij het afrijden van schadelijke hellingen wèl, van onschadelijke niet geremd moet worden. Om nu twee of meer ontworpen tracées te kunnen vergelijken, wordt van elk de z.g.n. virtueele lengte (zie o. a. hauwhardt) bepaald, d. i. de lengte, die een vlaklandspoorweg (d. i. een spoorweg zonder schadelijke hellingen) zou moeten hebben, opdat de vervoerkosten per ton dezelfde zouden zijn.
Het tracée met de kleinste virtueele lengte, is het goedkoopst te exploiteeren. In den regel brengt dit echter een groot grondverzet met zich. Vandaar dat dikwijls een tracée met grooter virtueele lengte tot uitvoering gebracht wordt, omdat dat in aanleg goedkooper is. Voor de begrooting van de kosten van grondverzet, moet men kennen: de te verwerken hoeveelheid grond en de afstanden waarover die grond vervoerd moet worden. Er bestaan grafische methoden om een en ander overzichtelijk en vlug te bepalen.
