Funk (Franz Xaver von), kerkhistoricus, geb. 1840 te Abtsgmünd in Würtemberg, overl. 1907 te Tübingen, studeerde te Ellwagen en Tübingen, werd in 1863 doctor in de philosophie, in 1864 priester. In 1865 studeerde hij te Parijs oeconomie. In 1866 leeraar aan het Wilhelmstift, in 1870 buitengewoon, en 1875 gewoon hoogleeraar in kerkgeschiedenis te Tübingen, als opvolger van Hefele. Hij schreef: Zins und Wucher (1868), Geschichte des Kirchlichen Zinsverbotes (1876).
Belangrijker zijn de werken op het gebied van Oud-Christelijke litteratuur, als: Didascalia el constitutiones Apostolorum (1905), Die Echtheit der Ignatianischen Briefe (1883), Die Apostolische constitutionen (1891) en Das Testament unseres Herrn und die verwandten Schriften (1901). Ook gaf hij opnieuw uit enkele van Hefele’s werken: Opera patrum apostolicorum (1878—1881). Verder schreef hij 136 artikelen in Herder’s Kirchenlexion en gaf uit Lehrbuch der Kirchengeschichte (le uitgave 1886, 5e 1907).
