Fraxinus - Esch, plantengeslacht der Oleaceeën met ongeveer 40 soorten, vooral in N.Amerika, O-Azië en het gebied van de Middell. Zee. Het zijn groote of vrij groote boomen met tegenoverstaande, geveerde bladeren en kleine bloemen. Men onderscheidt 1) de Echte Esschen (ondergeslacht Fraxinaster) wier bloemen geen kroonbladeren hebben en meest eenslachtig zijn; de bloemen verschijnen voor de bladeren;
2) de Bloem- of Pluimesschen (ondergeslacht Ornus) met fraaie bloempluimen, die na de bladeren verschijnen. De bloemen hebben een kelk en een bloemkroon. Vele soorten zijn sierboomen.
De echte esschen eischen een zeer vruchtbaren, humusrijken klei- of zandigen leembodem. Standplaats frisch. Liebteisek groot. Wij noemen hier de volgende soorten:
1) Fr. excelsior; 30—40 M. Blad zeer laat groen afvallend. De var. pendula is één der meest gekweekte treurboomen. De ondervariëteiten aurea en variegata hebben respectievelijke gele twijgen en zilverbonte bladeren. Van de var. monophylla, met niet geveerde bladeren komt ook een treurvorm voor. De variëteiten aurea en jaspidea hebben goudgele of gestreepte twijgen en yertoonen m Augustus, September reeds een schitterend oranje herfsttint.
2) F. americana; 20 —25 c.M. in N. Amerika, 35 M. Bloem tweeslachtig. Herfsttint fraai donkergroen met donkerpaarsen gloed.
3) F. pubescens. Blad v. o. zilverachtig grijsgroen. Herfsttint fraai violet.
4) F. lentiscifolia, in Spanje en Bosporus, boomen eerste grootte, dikwijls meerstammig met aan oude boomen loodrecht naar beneden hangende takken en twijgen. De beide laatstgenoemde soorten groeien ook in meer drogen bodem. — De Bloemesschen zijn fraai bloeiende boomen tweede grootte. De soort Ornus wordt in ons land het meest gekweekt. Fr. rotundifolia var. argentea heeft bladeren, die van boven zilverachtig glanzend, licht grijsgroen en van onder meer loodkleurig zijn. Bij de ondorvariëteit marginata zijn de blad ren fraai zilver gerand.
