Darmbloeding, een bloeduitstorting in het darmkanaal. D. kan optreden bij vernietiging van gedeelten van den darmwand, waarbij bloedvaten worden geopend, zooals zweren, gezwellen, ontsteking, òf bij zeer sterke hyperaemie van het slijmvlies, òf bij ziekten, die algemeene neiging tot bloedingen hebben, als purpura haemorrhagica, scheurbuik, leukamie, eindelijk bij beleediging van den darmwand. De verschijnselen zijn afhankelijk van de plaats der bloeding en van de hoeveelheid bloed. Een groote d. geeft dezelfde verschijnselen als elke andere bloeding.
Bij een geringen d., waarbij de massa verloren bloed geen of slechts een geringe rol speelt, zal, indien zij hoog in het darmkanaal zetelt, het bloed in de ontlasting sterk veranderd en slechts door de kleur of door scheikundig onderzoek te herkennen zijn. Bij bloeding in den dikken of endeldarm (aambeien) is het bloed als zoodanig te herkennen. De behandeling richt zich natuurlijk tegen het lijden, dat het bloeden veroorzaakt.
