Clovis - (Chlodwig, later Louis, beteekent beroemd strijder), naam van verschillende Frankische koningen uit het geslacht der Merowingers:
C. I, zoon van Childerik I, geb. 465, overl. 511 te Parijs, volgde in 481 zijn vader in Tournai (Doornik) op als koning over een deel der Salische Franken. In 486 veroverde hij het gebied langs de Seine door zijne overwinning op den Romeinschen stadhouder Syagrius bij Soissons, waardoor hij het laatste overblijfsel van het Romeinsche gezag in Gallië vernietigde. Hij huwde in 493 met eene nicht van den Bourgondischen koning Gundobad, Clotilde, die tot het Katholicisme bekeerd was.
Toen C. in 496 ten oorlog trok tegen de Alemannen en de overwinning in den beslissenden slag (wij weten niet precies waar geleverd) scheen over te hellen naar den kant van den vijand, beloofde hij Christen te zullen worden, wanneer Christus hem de zege schonk. Na de overwinning behaald te hebben, liet hij zich met 3000 Franken te Rheims door den bisschop Remigius doopen. Daardoor ruimde hij den scheidsmuur tusschen Ariaansche Germanen en Katholieke Romeinen weg. In 500 versloeg C. den koning van Bourgondië, zijn oom Gundobad, door diens broeder Godegisel ondersteund, bij Dijon en belegerde hem in Avignon, maar sloot kort daarop vrede tegen de belofte van eene jaarlijksche schatting. Oogenschijnlijk uit geloofsijver, maar in werkelijkheid uit veroveringszucht trok C. nu in 507 tegen de Ariaansche Westgoten onder hun koning Alarik op en versloeg hen bij Voullon, niet ver van Poitiers, waarop hij tot Bordeaux doordrong. Door de tusschenkomst van Theoderik den Groote, koning der Oostgoten, werd C. verhinderd het overige deel van ’t rijk der Westgoten te veroveren; Aquitanië met Toulouse bleef evenwel in handen der Franken. Van den Griekschen keizer Anastasius kreeg C. hierop den titel van Consul. Om alle stammen der Franken onder zijn gezag te brengen, wist hij de andere Frankische koningen door list en geweld van den troon te stooten.
Chararich liet hij met diens zoon dooden; den koning van Cambrai, Ragnachar, en diens broeder Richar doodde hij eigenhandig. Den zoon van den Ripuarischen koning Siegbert van Keulen haalde hij over om zijn vader te vermoorden, en vervolgens liet hij den zoon zelf dooden. C. werd begraven in de door hem gebouwde kerk der Heilige Apostelen te Parijs. Zijn rijk verdeelden zijne vier zonen, Theoderik, Clodomir, Childebert I en Clotarius. — Cl. II, tweede zoon van Dagobert I, geb. 633, werd 638 koning van Neustrië en Bourgondië onder voogdij zijner moeder, maakte zich in 656 ook van Austrasië meester, toen koning Sigebert van Austrasië gestorven en diens Majordomus Grimoald vermoord was, doch stierf nog in hetzelfde jaar. Hij was gedurende de laatste jaren zijner regeering geestelijk geheel minderwaardig.
— Cl. III volgde in 690 zijn vader Theoderik III op, maar stierf reeds in 694; de regeering werd gevoerd door zijn Majordomus Pepijn van Herstal; hij is reeds een der rois fainéants.
