Boudewijn - heeten de volgende Graven van Vlaanderen:
B.I, volgens zijne dapperheid „Bras de fer” bijgenaamd, bestuurde een klein gebied op de plaats, waar later de steden Brugge en Aardenburg verrezen. Na zijn huwelijk met Judith, dochter van Karel den Kale, werd hij door dezen, met den titel van Graaf, beleend met het gebied, gelegen tusschen de Somme, de Schelde en de zee, later Kroon-Vlaanderen geheeten (863). Hij bouwde te Brugge een kasteel, waar hij zich gewoonlijk ophield, en overleed in 878 in de abdij van SaintBertin.
B. II, zoon van den voorgaande, huwde met Elstrude, dochter van Alfred den Groote, Koning van Engeland. B. verzette zich niet krachtig tegen de Noormannen, die gedurende zijne regeering herhaaldelijk Vlaanderen binnenvielen en dit land te vuur en te zwaard verwoestten. Later ondersteunde hij, met zijn broeder Rudolf, koning Karel den Eenvoudige tegen Odo, Graaf van Parijs, die zich tot Koning had laten uitroepen. Hij liet in 912 te Gent een kasteel bouwen, het „Gravensteen” genaamd, en stierf in 919.
B. III, zoon van Arnoud den Oude, deed veel voor den bloei van zijn land, daar hij vaste marktdagen te Brugge, Thourout, Cassel en Kortrijk instelde en de weefindustrie ondersteunde. Ook vergrootte en versterkte hij o.a. Yperen, Bergen, Dixmuiden, Rousselaere.enz. B. overleed 17 Jan. 961 in de abdij van Saint-Bertin.
B. IV, zoon van Arnoud den Jonge, regeerde eerst onder voogdij, daar hij zeer jong zijn vader opvolgde. Na den dood van Odo, Hertog van Lotharingen, beleende de Duitsche Koning, Hendrik II, Godfried van Eenham met dit hertogdom; de Graven van Leuven en Namen en vele baronnen weigerden echter Godfried te erkennen en wisten de Graven van Holland, Henegouwen en Vlaanderen over te halen, hunne zijde te kiezen. B., die zich eerst van Valenciennes, eene keizerlijke stad, meester had gemaakt, werd vervolgens daar belegerd door de verbonden legers van Koning Hendrik, van den Koning van Frankrijk en den Hertog van Normandië, maar door zijne dappere verdediging noodzaakte hij de verbondenen af te trekken. Na zijne verzoening met Koning Hendrik beleende deze hem met het land van Waes, de Vier-Ambachten en eenige Zeeuwsche eilanden, welk gebied, vermeerderd met het land van Aalst, sinds dien tijd Rijks-Vlaanderen heette. B. stierf 30 Mei 1036.
B. V, zoon van den voorgaande, verbond zich met Godfried IV van Opper-Lotharingen en met andere ontevreden vazallen tegen Keizer Hendrik III. Nadat door bemiddeling van Paus Leo IX de vrede in 1049 te Aken gesloten was, kwam B. wederom in oorlog met den Keizer, omdat hij tegen diens zin het huwelijk van zijn oudsten zoon met Richildis, de weduwe van den laatsten Graaf van Henegouwen, in 1051 doordreef. Tweemalen ondernam de keizer een verwoestenden tocht door Vlaanderen, doch de Vlamingen bleven zich in Henegouwen handhaven. In 1057 kwam te Keulen de vrede tot stand; B. kreeg het graafschap Eenham, sinds dien tijd de heerlijkheid Aalst geheeten, aan Rijks-Vlaanderen toegevoegd. In 1060 werd hij benoemd tot voogd over den jongen Koning Philips I van Frankrijk. B. stierf 1 Sept. 1067 te Rijssel.
B. VI, zoon van den voorgaande, regeerde slechts drie jaren als Graaf van Vlaanderen, nadat hij door zijn huwelijk met Richildis eerst tien jaren als graaf van Henegouwen geregeerd had. Hij deed al zijn best om Vlaanderen, dat door de laatste oorlogen zwaar geleden had, weer tot bloei te brengen.
B. VII, zoon van Robert II van Jeruzalem, volgde zijn vader in 1111 op. Hij was een zeer rechtvaardig vorst, die met groote gestrengheid de rust in zijn graafschap handhaafde, en tevens een trouw vazal van Lodewijk den Dikke, Koning van Frankrijk, dien hij hielp bij’t beleg van de stad Eu. Tijdens deze belegering werd hij gekwetst, zoodat hij 17 Juni 1119 stierf.
B. VIII, eigenlijk B. V. van Henegouwen, volgde zijn vader aldaar in 1171 op, terwijl hij in 1191, na den dood van zijn zwager Philips van den Elzas, Graaf van Vlaanderen werd. Hij was een vermetel krijgsman, zoodat hij voortdurend oorlog voerde met de Hertogen van Brabant, Limburg en anderen, doch hij was tevens een liefhebber der letteren en schoone kunsten. Zijne dochter Isabella huwde met den lateren Franschen Koning Philips August. B. stierf 21 Dec. 1197.
B. IX, Graaf van Vlaanderen en Henegouwen, Keizer van Konstantinopel, zoon van den voorgaande, werd geb. te Valenciennes in 1171. Hij nam met een talrijk leger en een vloot van 60 zeilen deel aan den vierden kruistocht; door den gevluchten prins Alexios, een neef van den Byzantijnschen Keizer Alexios III, die zich met geweld van den troon had meester gemaakt, te hulp geroepen, rukten de kruisvaarders over Venetië naar Konstantinopel op, dat in April 1204 veroverd werd. In Mei van ditzelfde jaar werd B. gekozen tot Keizer over het nieuw gestichte Latijnsche keizerrijk, dat tot 1261 bleef bestaan. B. sneuvelde in 1206 onder de muren van Adrianopel tegen de Boelgaren.
