Alexandrijnsche oorlog - Na zijne nederlaag bij Pharsalus (48 v. C.) was Pompeius naar Egypte gevlucht: de koninklijke familie van dat land had hij eertijds door vele weldaden aan zich verplicht. Maar de ministers van den toenmaligen 13-jarigen koning Ptolemaeus heten hem bij aankomst vermoorden. Weldra verscheen Caesar, die zijn vijand had achtervolgd, te Alexandrië. Hij beschikte daar over de hulpmiddelen des lands, als ware hij er koning, en mengde zich in de twisten tusschen den jongen koning en diens zuster Cleopatra.
Dat lokte een opstand der bevolking uit, waartegen hij zich, daar hij slechts met geringe troepenmacht was gekomen, niet dan met de grootste moeite verdedigde. Bij deze gelegenheid verbrandde een deel van de beroemde Alexandrijnsche bibliotheek. Eerst in het begin van 47, toen hulptroepen waren opgedaagd, werd hij den toestand meester. De jonge koning kwam in die woelingen om. Caesar lijfde Egypte niet in, zooals hij had kunnen doen, maar zette Cleopatra VII op den troon, door wier geest, schoonheid en staatsmansinzicht hij was betooverd. Deze oorlog, die van Oct. 48—Mrt. 47 heeft geduurd, wordt de Alexandrijnsche oorlog genoemd en is beschreven door een reeds in de Oudheid onbekend schrijver (Bellum Alexandrinum): uitgave met Duitschen commentaar van R. Schneider (Berlin 1888).
