Aangezichtsverlamming - prosopoplegia of verlamming van Bell geheeten, een tamelijk veelvuldig voorkomende verlamming van de zevende hersenzenuw (Nervus facialis). Gewoonlijk is zij beperkt tot eene zijde van het aangezicht. De spieren van de verlamde zijde zijn volkomen onbewegelijk, slap, wat vooral bij het lachen, weenen en in het algemeen bij iedere mimiek te zien is; de lijder is niet in staat het voorhoofd te rimpelen, het oog te sluiten, de lippen te bewegen, alles in zooverre dit de verlamde zijde betreft, hij kan niet blazen, en bij het lachen blijft de mondhoek der verlamde zijde onbewegelijk; zijn spraak is dikwijls onduidelijk, de verlamde mondhoek hangt lager dan de andere, zoodat het geheele aangezicht naar de gezonde zijde scheef en verwrongen schijnt. De A. komt niet zelden voor bij overigens gezonde menschen, en is dan gewoonlijk een gevolg van een rheumatische aandoening; verder kan zij het gevolg zijn van beleediging der betreffende zenuwen bij operaties, verwondingen, als ook van ontstekingsprocessen binnen in het gehoororgaan en in de schedelholte.
Ook schijnen sommige chronische infectieziekten en sommige stofwisselingsziekten een dergelijke verlamming te kunnen veroorzaken. Na hersenbloedingen komen dergelijke verlammingen zeer veelvuldig voor. In een deel der gevallen kan volkomen genezing intreden; in andere gevallen is de verlamming blijvend. Dit hangt geheel af van de vraag of sommige deelen van de zenuw (of van de hersenen) onherstelbaar vernietigd zijn. De behandeling hangt natuurlijk geheel af van de primaire oorzaak.
