Iers nationalist, *6.8.1775 Cahirciveen (Kerry), ♱15.5.1847 Genua; uit een aanzienlijk geslacht. Daar O’Connell als rooms-katholiek van alle ambten was uitgesloten, vestigde hij zich in 1798 als advocaat te Dublin.
Zijn actie tegen de annexatie van Ierland door Engeland (1800) en zijn opkomen voor de ontrechte katholieken, maakten hem bijzonder populair. In 1823 stichtte O’Connell met Shiel de Great Catholic Association, die op legale wijze zou ageren. In 1828 werd hij voor Clare gekozen tot lid van het Lagerhuis, maar als katholiek ingevolge de Test Act niet toegelaten. Dit leidde tot grote beroering en was aanleiding tot de Catholic Emancipation Act (1829), waarna O’Connell in het parlement zitting kon nemen. Hier ijverde hij voor afschaffing in Ierland van de tienden voor de Anglicaanse Kerk. In 1840 stichtte O’Connell de Loyal National Repeal Association, die met legale middelen de herroeping (repeal) van de Engels-Ierse Unie eiste.
De vereniging werd echter onderdrukt en O’Connell gearresteerd (okt. 1843). In de volgende jaren verminderde zijn invloed sterk door de agitatie van de meer revolutionair gezinde Young Ireland Party. Werk: Historical memoirs of Ireland and the Irish (1843). Uitgaven: Speeches, door M.F. Cusack (2 din. 1875); Political and private correspondence, door W.J.Fitzpatrick (2 din. 1888). LITT. K.B.Nowlan, The politics of Repeal, 184150 (1965); A.Macintyre, The liberator (1965); J. MacCaffrey, D.O’Connell: the Repeal years (1966).
