I. o. (-n),
1. getuigenis, m.n. verklaring die iemand geeft omtrent ondergeschikten: iemand van goede getuigen voorzien;
2. zaak of omstandigheid die tot bewijs strekt: die vervolgingen zijn getuigen van de heersende onverdraagzaamheid; ook in technische toepassingen in de zin van merkteken, o.a. bij graafwerk: stukje grond dat men laat staan om te kunnen afmeten hoeveel werk in een bepaalde tijd gedaan is; rest van een berg enz.; n. (als vz., aan het begin van een zin) -, als bewijs strekke, de instelling voorziet in een behoefte, de grote belangstelling die zij mag ondervinden.
