uitstoten

betekenis & definitie

uitstoten - regelmatig werkwoord
uitspraak: uit-sto-ten

1. krachtig laten horen
♢ hij stootte enkele onverstaanbare kreten uit
2. uit de groep verdrijven
♢ Edwin is door zijn familie uitgestoten

Regelmatig werkwoord: uit-sto-ten
ik stoot uit (... ik uitstoot)
jij/u stoot uit (... jij uitstoot)
hij/zij stoot uit (... hij uitstoot)
wij/zij/jullie stoten uit (... wij uitstoten)
ik/jij/u/hij/zij stootte uit (... ik uitstootte)
wij/zij/jullie stootten uit (... wij uitstootten)
hij heeft uitgestoten
de/het/een uitgestoten ....
uitstotend, uitstotende