Wat is de betekenis van uitstoten?

uitstoten - Werkwoord 1. (ov) uit een groep doen weggaan ♢ Op een zekere leeftijd worden mannetjesolifanten uitgestoten uit de kudde. 2. (ov) (milieukunde) in het milieu vrijlaten ♢ Er werd bij dat proces vrij veel kwik en cadmium uitgestoten. 3. (...

uitstoten - regelmatig werkwoord uitspraak: uit-sto-ten 1. krachtig laten horen ♢ hij stootte enkele onverstaanbare kreten uit 2. uit de groep verdrijven ♢ Edwin is door zijn familie uitgestoten...

v., útstjitte.

...

(stiet, stootte uit, heeft uitgestoten), 1. stotende uitdrijven; — verstoten, uit een kring, een gemeenschap verdrijven : hij werd uitgestoten; de landverraders moeten uitgestoten worden uit onze maatschappij; 2. door stoten verwijderen uit: een ruit uitstoten, er tegen stoten en ze zo breken; de bodem van een v...

stiet of stootte uit, h. uitgestoten (1 door stoten doen verliezen; 2 stotend verwijderen; 3 laten horen, doen klinken): 1. iemand een oog uitstoten; 2. iemand de kamer uitstoten; 3. een kreet uitstoten.

('uit) (stiet en stootte uit, heeft uitgestoten) 1. stotend uitdrijven : iemand de kamer -. 2. verjagen, verstoten : de jongen werd uitgestoten. 3. stamelend uitbrengen : hij kon slechts een paar woorden -. 4. stotend verwijderen : een ruit -; iemand een oog -. 5. Taalk. doen verdwijnen : een letter in het midden van een woord -.

(stootte uit, stiet uit, heeft uitgestoten), 1. stotend uitdrijven; verstoten; 2. door stoten verwijderen uit: een ruit 3. met kracht ofwel hortend uiten: onverstaanbare klanken uitstoten.

...