breken

betekenis & definitie

breken - onregelmatig werkwoord
uitspraak: bre-ken

1. met kracht in twee of meer stukken verdelen
♢ zij heeft haar arm gebroken
2. in scherven of stukken vallen
♢ de vaas is gebroken
3. ermee ophouden
♢ ik breek met die gewoonte

Onregelmatig werkwoord: bre-ken
ik breek
jij/u breekt
hij/zij breekt
wij/zij/jullie breken
ik/jij/u/hij/zij brak
wij/zij/jullie braken
hij heeft gebroken
de/het/een gebroken ....
brekend, brekende

Synoniemen
knappen, sneuvelen

Tegenstellingen
houden, lijmen