tak van industrie die natuurlijke en synthetische meestal vezelachtige produkten verwerkt tot textielprodukten, zoals stoffen en garens. De milieuverontreinigingen van de textielindustrie ontstaan vooral in de fase van veredeling van het doek (de voorafgaande stappen zijn: voorbewerking van vezels, spinnen van vezels tot garen en de vorming van doek door weven of breien zijn vrij schoon).
M.n. de veredeling van katoen levert verontreinigingen op. Waterverontreiniging vindt vooral plaats in de eerste fasen van de veredeling waarin het doek wordt ontdaan van in voorafgaande verwerkingen achtergebleven chemicaliën en van natuurlijke verontreinigingen. De glans en verfhechting worden verbeterd met behulp van chemicaliën, vaak natronloog (totaal verbruik in Nederland ca. 2 mln. kg natronloog per jaar). Deze middelen komen in het afvalwater terecht naast de door de reiniging verwijderde stoffen (ca. 7,5 mln. kg organisch materiaal per jaar). Bij het verven gebruikt men chemicaliën om de hechting van de verf op het in het katoen toegepaste polyester te verbeteren. Deze stoffen komen ook in het afvalwater terecht.
Doordat in wol en in garens voor tricots en kousen meer polyester wordt verwerkt, is deze verontreiniging hier nog belangrijker (in totaal wordt hierdoor o.a. 25 t fenylfenol per jaar geloosd). Luchtverontreiniging ontstaat in het bijzonder tijdens het drukken (uit drogende verf ontwijkt ruim 650 t terpentine per jaar; het uitwassen van doek: ca. 250 t trichlooretheen per jaar; de hittebehandeling ca. 80 t per jaar aan afbraakprodukten). De schone technologie die de textielindustrie ontwikkelt, richt zich op toepassing van nieuwe synthetische vezels en mengsels daarvan, andere chemicaliën (waaronder andere kleurstoffen) en andere druktechnieken waardoor besparingen op verf en emissies aan oplosmiddelen mogelijk worden.Er wordt naar gestreefd uit het afvalwater bruikbaar materiaal terug te winnen. Dit is b.v. denkbaar voor de sterkmiddelen, die aan de garens worden toegevoegd om ze beter verweefbaar te maken, maar voor een ongestoorde veredeling uit het doek verwijderd moeten worden. Zo kan b.v. met ultrafiltratie 90 % van het sterkmiddel worden teruggewonnen. Door het Vezelinstituut-TNO zijn milieuvriendelijke textielprocessen ontwikkeld: het smeltsterken en de ondiepe gravuredruk. Bij het smeltsterken wordt het gebruik van sterkmiddelen vervangen door verhitting; niet alle polyestergarens lenen zich echter voor deze methode. Bij de ondiepe gravuredruk worden minder verf en chemicaliën gebruikt.
