verschijnsel dat stedelijke activiteiten zich in toenemende mate verspreiden over een groot, van oorsprong typisch landelijk gebied rond stad of agglomeratie. Wanneer het suburbanisatieproces niet nauwlettend wordt gevolgd en bijgestuurd, verdwijnt de open ruimte in de nabijheid van steden in snel tempo.
In de Verstedelijkingsnota werd vastgelegd dat de verdere verstedelijking in Nederland moet verlopen volgens het beginsel van bundeling. Hieruit vloeit niet alleen voort dat de groei van een aantal kernen wordt gestimuleerd (groeikernen, groeisteden), maar ook dat de groei van vooral suburbaniserende kernen wordt afgeremd. Deze beperking zal het grootst moeten zijn bij kernen gelegen in open ruimten of in ecologisch of landschappelijk waardevolle gebieden. Bij het beperken van de groei van kleine kernen dient gewaakt te worden voor de leefbaarheid van het betrokken gebied. Ongewenste suburbanisatie claimt ruimte voor de woningbouw, wat tot gevolg heeft dat de daarmee samenhangende uitbreiding van de infrastructuur het landelijk gebied verder aantast, terwijl de dagelijkse pendel tussen werk of school en woning het energieverbruik verhoogt.
Als gevolg van de wet De Taeye, die na de Tweede Wereldoorlog in België een oplossing moest geven voor het tekort aan woningen, kon de suburbanisatie onbeperkt voortgaan, waardoor de open ruimte in de omgeving van de steden verdwijnt. Deze wet stelde iedereen in de gelegenheid te bouwen naar eigen smaak, met eigen architect en op eigen grond. Dit leidde tot een wildgroei van bebouwing in de direkte omgeving van de steden. De gewestplannen zijn slechts instrumenten om een maximum aan bouwgrond te realiseren. De gemeentelijke bestemmingsplannen bestendigen slechts de huidige toestand.
