(Bryophyta), afdeling van het plantenrijk, waartoe bladmossen (Musci) en levermossen (Hepaticae) behoren. Bladmossen komen in vrijwel elk milieu voor, hoewel de meeste soorten de voorkeur geven aan vochtige, schaduwrijke plaatsen.
Sommige soorten bladmossen groeien alleen als licht, zuurgraad, vochtigheid van de bodem en temperatuur aan bepaalde eisen voldoen. Deze soorten fungeren als indicator voor veranderingen in het milieu. Andere soorten bladmossen verdragen schommelingen in het milieu, omdat zij in staat zijn regenwater vast te houden. De waterreserve zorgt ervoor dat het betrokken soort mos geruime tijd droogte kan doorstaan. Een gesloten mostapijt beschermt de bodem tegen uitdroging en erosie en maakt haar geschikt voor de ontwikkeling van kiemplanten (bomen). Een bekend bladmos is veenmos (Sphagnum acutifolium), dat in kalkarm water (zuur milieu), moerassen en vennen voorkomt en daar een belangrijke rol speelt bij de vorming van veen.
Veenmos is o.a. voedingsbodem voor de kweek van orchideeën en epifyten. Verder komt o.a. haarmos (Polytrichum commune) algemeen voor in West-Europa.Levermossen leven op de bodem of op boomstammen. Men kan hauwmos (Anthoceros laevis) in ploegvoren van vochtige akkers, jonge duinvalleien en op bos-en heidepaadjes aantreffen. Om uitdroging te voorkomen, scheiden levermossen aan de groeipunten slijm af. Vaak komen in bepaalde cellen druppels olie voor.
