het weghalen van klei om deze te gebruiken als grondstof voor de steen- en dakpanfabricage en voor de keramische industrie. Kleiwinning vindt vooral plaats nabij de grote rivieren, in het bijzonder in de uiterwaarden.
Zij betekent voor Nederland een bodemverlies van 150-200 ha/jaar. De ontstane kleiputten worden soms opgevuld met afvalstoffen zoals vliegas, wat tot verontreinigingsproblemen kan leiden. Wettelijke bepalingen met betrekking tot kleiwinning zijn vastgelegd in de Ontgrondingenwet van 1971. → ontgronding.Kleiwinning komt (of kwam) in België o.a. voor langs de Kempische Vaart (Turnhout, Beerse, Rijkevorsel), in de Rupelstreek (Rumst, Terhagen), in het land van Waas (Sint-Niklaas, Tielrode) en ten zuiden van Kortrijk (Pottelberg, Marke). Ook in België worden verlaten kleiputten vaak als stortplaatsen gebruikt, soms met zeer ernstige milieueffecten (→ Rupelstreek).
