I, verlating, het in de steek laten. Iedere situatie waarin gevoelsbanden verbroken worden, kan ervaren worden als verlating.
Vertrekken of sterven van de ouders, het naar een internaat sturen van een kind, bezorgen dit kind gewoonlijk het pijnlijke gevoel dat het zonder steun achtergelaten wordt in een gevaarlijke en vijandige wereld. Ook een volwassene kan afkeuring door iemand die hem dierbaar is, liefde die verbroken wordt of vermindert, verwijdering of sterven als verlating ervaren.Iemand die in de steek gelaten is en zich ineens ‘waardeloos’ voelt, kan neerslachtig of agressief reageren. Dat gevoel van onveiligheid en van in de steek gelaten te zijn bepaalt het gedrag van veel kinderen met → karakterstoornissen. Sommige zelfmoorden en misdaden welke plaats vinden nadat een verloving is verbroken of een huwelijk uiteen gevallen is, zijn te verklaren door hetzelfde psychologische proces waarin de voornaamste elementen zijn: angst en een gevoel van waardeloosheid.
Wanneer door een of andere onaangename situatie (echtscheiding, ontslag...) bepaalde ervaringen met een traumatisch karakter uit de kinderjaren weer boven komen, kan er een sterk neurotische toestand ontstaan, die aansluit op levend gebleven structuur. Men behandelt deze stoornissen met behulp van analytische → psychotherapie die vaak doeltreffend kan zijn. → Karakterstoornis.
II, handeling die mensen en dingen van elkaar scheidt. Gewoonlijk wordt het feit dat men van zijn familie gescheiden wordt, gevoeld als een → frustratie; het veroorzaakt onzekerheid, → angst en soms verwekt het → agressiviteit. Voor een kind is het feit dat hij van huis weg moet of dat het tussen zijn ouders niet botert, steeds een tragedie. Gescheiden van de zijnen krijgt hij een regressief gedrag, verliest hij de lust om te leven; zo heeft men wel eens gezegd dat het slechtste gezin beter is dan een weeshuis. → Affectie, Depressie, Hospitalisme, Hyperemotionaliteit, Psychosomatisch, Regressie.
