kallen

betekenis & definitie

('kallən) (kalde, heeft gekald) [~ Lat. gallus, haan] Veroud.

1. spreken : al kondt ge – als →: Brugman.
2. gezellig kwebbelen, kletsen : bij de bakker staan –; wie veel kalt, veel ontvalt, wie veel babbelt, verpraat zich licht. Syn. →: babbelen.