('duldən) (duldde, heeft geduld) [~ Lat. tuli, ik droeg]
1. verdragen : zulke plagerijen zijn niet langer te -; hij werd geduld, meer niet. Syn. → doorstaan.
2. lijdelijk toelaten : duld dat ik u zeg... Syn. gedogen, toelaten, veroorloven.
3. verenigbaar zijn met iets : dat feit duldt geen tegenspraak.
