Ritualisering is van gewoonten iets bijzonders maken door er extra betekenis aan toe te kennen. Een vleugje spi-ritualiteit aan een routine toevoegen. De indicator voor beginnende ritualisering is de bijkomende betekenis, de verwijzing, de symbolisering van de ingesleten handeling. Zonder knuffel kan het kind niet slapen.
Welke dagelijkse gewoonten lenen zich nog meer voor ritualisering? Aankleden (tijdelijk je veters vooral niet dicht knopen geeft je extra identiteit) of je opmaken (je een cool kapsel aanmeten). Gemeenschappelijk eten (elkaar smakelijk eten wensen) of samen op de bank een oud fotoalbum ter hand nemen of naar het Journaal kijken. Hond uitlaten (anderen ontmoeten), samen joggen, winkelen (in en uit zonder iets te kopen), gescheiden afval wegbrengen (met milieu goed bezig zijn) en de dag afsluiten met een blokje om (zelfs als het regent). Er ontstaan ritueelachtige gewoonten (ritoïden).
Het effect van ritualisering is verbinden, vertragen van de tijd, uitnodigen tot reflectie. Maar let op, ritualisering van een slechte gewoonte vindt ook plaats. De ritualisering van onzinnige regels binnen een bureaucratische logica (paraaf = macht), hate-mails versturen (= afreageren door je negatieve reukvlag te plaatsen), pesten op schoolplein (= hoepel op, ga terug naar je land), huiselijk geweld uitoefenen (= ik ben hier de baas).
