(Sanskriet). Een veelzeggend woord dat vrijwel hetzelfde betekent als Jīva, maar waarbij de nadruk ligt op het laatste deel ervan, Ātman — Zelf.
Misschien is Jīvātman een nog betere term voor monade dan Jīva, omdat hij een duidelijk idee geeft van de monade waarin het individuele zelf alle andere monadische kenmerken overheerst. Men kan het misschien omschrijven als “het wezenlijke Zelf of de individualiteit van de monade.”De term Jīvātman wordt soms ook gebruikt voor het universele leven; maar deze definitie, hoewel in zekere zin juist, is tamelijk verwarrend omdat ze suggereert dat Jīvātman overeenkomst vertoont met Paramātman, zo niet identiek daarmee is. Paramātman (zie aldaar) is het Brahman of de universele Geest van bijvoorbeeld een zonnestelsel; daarom is Paramātman het knooppunt van een kosmisch bewustzijn waarin alle scharen van Jīvātmans samenkomen als in hun hiërarchisch hoofd. De Jīvātmans van een hiërarchie zijn als de stralen van Paramātman, hun goddelijk-geestelijke zon. Jīvātman is daarom, in het geval van de mens, of in feite van iedere andere evoluerende entiteit, de geestelijke monade, of misschien beter de geestelijke ego van die monade.
