Evenals Estland en Letland is Litauen een land, dat voor de Tweede Wereldoorlog korte tijd zelfstandig was, maar later opgeslokt werd door de Sowjet-Unie. De geschiedenis van Litauen vertoont een treffende overeenkomst met die van beide andere ‘verdwenen’ landen.
Met uitzondering van een korte bloeiperiode in de 14e eeuw, toen een Litaus rijk zich uitstrekte tot in de Oekraïne, is het land overheerst geweest door verscheidene buurvolkeren. In 1918 werd Litauen korte tijd zelfstandig; een zelfstandigheid die het in 1940 verloor door het binnenrukken van de Russische legers. Weliswaar werden deze later verdreven door de Duitsers, maar ze keerden (evenals in Estland en Letland) voorgoed terug na de nederlaag van het Derde Rijk. Officieel bestaat Litauen op het ogenblik niet meer; het maakt deel uit van de Sowjet-Unie.Litauen is een vlak, laag land langs de Oostzee, dat bezaaid is met ruim 2000 kleine meren; er zijn veel bossen die bewoond worden door een verrassend groot aantal diersoorten. Voor de oorlog was Litauen in hoofdzaak een agrarisch land; tegenwoordig schijnt er enige industrie te zijn. De gegevens daarover blijven echter schaars.
Van de oorspronkelijke bevolking van dit Oostzeeland is weinig overgebleven. Voorzover de Litauers aan het eind van de oorlog niet naar het westen vluchtten, zijn ze voor het grootste gedeelte weggevoerd naar Rusland en Siberië en vervangen door Russen. Volgens Russische gegevens telt het land momenteel ongeveer 2.700.000 inwoners. De hoofdstad van het land is Wilnjoes.