Als een kangoeroe geboren wordt is hij niet groter dan de vinger van een kind. De kangoeroebaby is blind en hulpeloos, heeft nog geen vacht en is helemaal aangewezen op zijn moeder.
De natuur heeft daar echter op gerekend; alle kangoeroemoeders hebben een buidel, waarin de hulpeloze jongen alles vinden, wat ze nodig hebben: melk, warmte, beschutting en veiligheid. De kangoeroe behoort namelijk tot de groep van de buideldieren, die op een enkele uitzondering na (de opossum in Zuid-Amerika) uitsluitend voorkomt in Australië. De buidelrat, de buidelwolf, de koala en de wombat behoren eveneens tot deze groep; hun jongen zijn even hulpeloos als die van de kangoeroe. Buideldieren zijn eigenlijk levende overblijfsels uit het verleden. Geleerden hebben ontdekt, dat de eerste zoogdieren bijna allemaal buideldieren waren en hun piepkleine jongen nog maandenlang na de geboorte met zich meedroegen. In de loop van de geschiedenis echter stierven ze uit; ze werden verdrongen door zoogdieren, die hun jongen zó lang in het lichaam dragen, totdat ze goedontwikkeld ter wereld komen. Jonge paarden, apen, konijnen, walvissen en leeuwen blijven na hun geboorte ook zonder buidel wel in leven.Alleen in het geïsoleerde werelddeel Australië kregen de buideldieren geen concurrentie van hogerontwikkelde zoogdieren. Daar bleven ze voortbestaan en wekten destijds de verbazing van de eerste ontdekkingsreizigers.