of Ragoczy (Sigismond), hongaarsch magnaat, werd bij den dood van Stephanus Botskay (1607) tot vorst van Zevenbergen gekozen, was toen reeds oud, en deed weldra (1608) afstand van die waardigheid ten behoeve van Gabriêl Bathori.
(George), de Oude, vorst van Zevenbergen (1630—48), erkend door sultan Amurat IV en door keizer Ferdinand II, koos de zijde van Zweden in den 30-jarigen oorlog (1643), verklaarde zich openljjk tegen den keizer (1644), en werd bijgestaan door de palatijns van Hongarije; doch hij sloot vrede in 1643 en behield zijne landen.
(George), de Jonge, vorst van Zevenbergen (1648—61), verbond zich 1659 met Zweden tegen Polen, in weerwil van den tegenstand van den grootvizier. Hij verloor zijne armee bij Medzjibodzj, werd door de Turken afgezet, en sneuvelde in den strijd om zich te verdedigen.
(Frans Leopold), geb. 1676, werd aan het hof van Weenen grootgebracht nadat zijne familie van hun vorstendom vervallen was verklaard. Later een gedeelte van de verbeurdverklaarde familie-bezitlingen opgeëischt hebbende, werd R. gevangen gezet op het kasteel van Neustadt; hij vond echter middel om te ontsnappen, werd door de ontevredenen in Hongarije tot aanvoerder gekozen (1701), en gaf als zoodanig blijken van de grootste dapperheid; hij hield Hongarije 10 jaren lang van Oostenrijk gescheiden. Na den vrede van Nagy-Caroly (1711) buiten de wet verklaard, hield hij afwisselend in Frankrijk en in Turkijë verblijf, en stierf 1735 te Rodosto.
