grieksch geschiedschrijver, zoon van Lycnrtas, geb. le Megalopolis in Arcadiê omstr. 206 v. Chr., zocht op alle inogelijke wijzen de onafhankelijkheid van zijn vaderland tegenover de Romeinen le handhaven.
Na zijne jeugd te hebben doorgebracht bij Phüopoemen, kommandeerde hij iu 174 v. Chr. een korps acheische ruiterij, als hulptroep der Romeinen. In 166 v. Chr. werd hij als gijzelaar naar Rome gezonden, en erlangde eerst 17 jaren later zijne vrijheid terug. Gedurende zijn verblijf le Rome verwierf hij dc vriendschap der twee zonen van Paulus Emiiius, vooral van den tweeden Scipio Africonus, dien hij ook vergezelde hij hel beleg van Carthago (146 v. Chr.). Vervolgens deed P. reizen in Afrika, in Spanje, in Gallië, werd door de Romeinen met verscheidene zendingen aan de Grieken belast, efl stierf in 82-j. ouderdom, anno 124 v. Chr. Hij is de schrijver van een voortreffelijk historisch werk in 40 hoeken, waarvan er in hun geheel slechts 5 tot ons gekomen zijn, benevens groote fragmenten der overige boeken. De eerste editie van P. is die van 1530; de beste edilién zijn die van Schweighiiuser (9 dln. Leipzig 1789—95 ; nieuwe druk 5 dln., Oxford 1831) en die van Bekkcr (2 dln. Herlijn 1844).
