zocht 60 v. Chr. te vergeefs tribuun te worden, en was een vrijmoedig bestrijder van de macht der Driemannen.
In 53 v. Chr. tot edil gekozen, bleef hij zich (in die dagen niet zonder gevaar) verzetten tegen het eerzuchtig streven van Pompejus, werd 49 v. Chr. pretor, en wilde in het volgende jaar van geen schikking met den in aantocht zijnden Cesar hooren, weshalve hij zich toen aansloot aan Pompejus, dien hij ook in diens ongeluk trouw bleef. Eerst na diens dood keerde F. naar Rome terug, en ontving gratie van Cesar. Toen deze vermoord was, werd F., als in betrekking staande met Brutus en Cassius, gebannen ; geraakte bij Philippi in gevangenschap der Driemannen, en werd op bevel van Octavianus ter dood gebracht. Bij Cicero wordt F. herhaaldelijk als redenaar vermeld.
