eerste minister van het koningrijk Napels, was in 1737 geboren te Resancon, waar zijn vader, een iersch geneesheer, zich met der woon had gevestigd. Na eenigen lijd in fransche zeedienst doorgebragt te hebben, verliet bij Frankrijk, en nam eerst dienst in Toskanen als fregatkapitein, streed met goed geluk tegen de harbarijschc zeeschuimers, ging vervolgens in napelsche dienst over, wist daar de gunst te verwerven van koningin Carolina, die hem minister van marine, van oorlog, van financiën maakte, en eindelijk eersten minister.
Hij maakte echter op eene willekeurige wijze misbruik van zijne raagt, liet zich door hartstogtelijkheidenhaat tegen Frankrijk verleiden tot maatregelen, die allernadceligst terugwerkten op de koninklijke familie, totdat hij eindelijk, op verlangen van Frankrijk, in 1803 als minister ontslagen, doch met den titel van prins begiftigd werd. Hij ging als ambteloos burger naar Sicilië,keerde echter weldra terug om op)nieuw Napoleon tegen te werken, totdat Engeland hem niet langer staande konde houden en hij voor goed van het staatkundig tooneel verdween; hij stierf in 1808, veracht en gehaat door alle partijen.
