fransch kardinaal, geb. 26 Juni 1746 Ie Vairéas in 't graafschap Venaissin, uit geringe ouders, werd geestelijke, bestreed 1789 in de Nationale vergadering de nieuwe begrippen, emigreerde naar Rome, waarde paus hem o. a. 1794 lot bisschop van Nicea, en Febr. 1798 tot kardinaal benoemde. Onder Napoleon 1806 in Frankrijk teruggekeerd, werd hij franscb kardinaal en aalmoezenier bij koning Jerome, en 1810 benoemd tot aartsbisschop van Parijs, welke benoeming hij aannam, in weerwil dat de paus het hem verbood.
Uit die laatste waardigheid door de Restauratie verdrongen, begaf hij zich naar Rome, onderging daar eenigen tijd gevangenisstraf, leefde er vervolgens stil, en stierf 11 Mei 1817. Van zijne werken ( Oeuvres choisies, 5 dln. Par. 1827) verdient melding: Essai sur l'éloquence de la chaire (2 dln. Parijs 1810; dikwijls herdrukt).
