(don Manuel de la), spaansch generaal, geb. 1794 te Madrid, is sedert de oorlogen tegen Napoleon I herhaaldelijk op den voorgrond getreden. Als lid d.er Cortes behoorde hij tot de gematigden en was 1843—44 kapitein-generaalvanValencia, Mnrcia en Catalonië.
In 1847 met het door hem gekommandeerde hulpkorpsbezette hij Oporto, vergezelde MariaChristina naar Parijs, en nam daarna zijne plaats in de Cortes weder in. In 1849 kommandeerde hij het spaansche hulpkorps voor den paus. In het laatst van 1853 was hij onder degenen, die zich in een adres aan Izabella tegen de absolutistische staatkunde van het kabinet verklaarden; deswege gebannen 1854, keerde hij na den val van Narvaez naar Spanje terug, waar hij tot inspectenr-generaal der kavallerie en tot maarschalk verheven werd. Hij ondersteunde den staatsgreep van O'Donnell (14 en 15 Julij 1856), werd later senator, en 1859 president van den senaat.(don José de la), broeder van den vorige, geb. 1800 le Madrid, 1843—46 kapitein-generaal der Baskische provinciën, vervolgens generaal der kavallerie, bekleedde van 1849 tot 1852 den post van stadhouder van Cuba. Als tegenstander van het gouvernement werd hij in Jan. 1851 gebannen, keerde echter reeds in Julij terug, om op nieuw stadhouder van Cuba te worden, welke waardigheid hij (met eene korte tusschenpoos in 1856) onafgebroken bekleed heeft tot December 1858.
