of Parijsche Bloedbruiloft. noemt men een der grootste gruwelen, in Frankrijk gepleegd, onder de regering van Karel IX, namelijk het vermoorden van 30,000 Hugenoten, waarmede in den nacht van 24 op 25 Aug. 1572 een aanvang gemaakt werd. Men had wel bij den vrede van St.
Germain-en-Laye (8 Aug. 1570) den Hugenoten opentlijk eenige gunsten toegestaan; maar heimelijk beoogde men van dat tijdstip af hunnen algeheelen ondergang : vooral de koningin-rnoeder, de eervergetene Catharina de Medicis haakte naar hunne verdelging. Bij gelegenheid van de bruiloft der zuster van Karel IK met den koning van Navarre (naderhand Hendrik IV) waren de voornaamste hoofden der Hugenoten naar Parijs en aan het hof gelokt; en op het bepaalde uur van middernacht werden vele aanzienlijken en grooten (waaronder admiraal de Coligny, op wien reeds twee dagen te voren een aanslag beproefd was, en zijn schoonzoon Teligny), benevens meer dan 10,000 mannen, vrouwen en kinderen te Parijs op eene onmenschelijke wijze omgebragt: de bloeddorstige koning zelf, zegt men, vond er vermaak in, uit de ramen van zijn paleis op deze ongelukkigen te schieten, en voor zijne verfoeijelijke moeder was het eene verlustiging deze ijselijke slagting onder zoo vele onschuldigen te aanschouwen. Een gelijk moord bevel was naar al de provinciën gezonden, en dertig dagen lang duurde dit bloedbad door geheel Frankrijk. In sommige provinciën echter werd daaraan geen gevolg gegeven; opmerkelijk is het antwoord van graaf d'Orthes, den gouverneur van Bayonne : "Sire!” zoo luidde het, “onder de krijgslieden van het garnizoen heb ik niet anders aangetroffen dan goede burgers en dappere soldaten, maar niet één beul!” Het fransche hof won niets anders bij dezen moord, dan dat de Hugenoten voortaan beter op hunne hoede waren, en dal de burger-oorlog nog feller dan te voren ontvlamde.
