Persvoeder is de algemeene term voor veevoeder dat bereid is door groene plantendeelen op te stapelen en zoodoende onder druk een gistingsproces te laten doormaken waardoor het geconserveerd wordt. In verband met het hier te lande heerschende vochtige klimaat vindt deze methode van bewaren van voedergewassen vrij veel plaats, daar het drogen door de zon vaak groote verliezen veroorzaakt wanneer het gedurende regenperioden langen tijd te velde moet blijven liggen. De op een hoop gestapelde gewassen bevatten voldoende stoffen als suikers en andere koolhydraten, welke bij de optredende gisting organische zuren opleveren, welke een conserveerende werking hebben. De temperatuur kan bij deze gisting al naar mate de druk grooter of kleiner is hooger of minder hoog stijgen. Gedurende dit proces sterven de plantendeelen af. Loopt de temperatuur te hoog op dan kan het product min of meer verbranden, terwijl bij te lage temperatuur ongewenschte stoffen als azijnzuur en boterzuur, die een onaangenamen reuk en smaak aan het voer geven, optreden. Om een zoo weinig mogelijk zuur voedsel te verkrijgen moet de druk zoo geregeld worden, dat de temperatuur in den kortst mogelijken tijd tot 6o° a 70° C Stijgt. De druk kan geregeld worden door den hoop meer of minder hoog te maken, door er een laag aarde op te brengen of door er met hefboomen en gewichten druk op uit te oefenen.
Door de vrij hooge temperatuur slinkt de massa natuurlijk en vindt er vochtuitscheiding plaats. Hierdoor treden verliezen aan voedingswaarde op indien de pershoop op of in den grond gemaakt wordt. Tegenwoordig worden hiervoor vaak cementen, ijzeren of houten ruimten gebouwd om de verschillende omstandigheden zooveel mogelijk in de hand te hebben.
Vooral gras wordt tegenwoordig veel tot persvoeder gemaakt, maar ook allerlei andere gewassen komen hiervoor in aanmerking. Om de verliezen nog geringer te maken brengt men tegenwoordig den zuurheidsgraad met behulp van anorganische zuren als zoutzuur en fosforzuur op het gewenschte peil. Ook maakt men hiervoor wel gebruik van zuur geworden wei (melkwei) en ondermelk.
