Het klimaat op dit eiland is welhaast ideaal voor de wijnbouw. Maar van de 8540 km2 is maar 24000 ha met wijngaarden beplant.
De wijnen uit deze wijngaarden hebben geen hoge kwaliteitsgraad, behalve die uit de omgeving van Sartène. Het merendeel van de Corsicaanse wijnen is grof en vulgair, op goed geluk bereid en slecht verzorgd. De 12 000 wijnboeren van het eiland leidden voor het merendeel een armoedig bestaan en het ontbrak hun aan de noodzakelijke gelden en tijd om hun produktie te verbeteren. Misschien is dat ook wel de reden dat men buiten het eiland niet vaak een Corsicaanse wijn vindt. Maar onlangs zijn er aanzienlijke vorderingen geboekt. De terugkeer naar het vaderland van naar Algerije geëmigreerde wijnbouwers, vergezeld van een forse kapitaalinbreng, heeft het mogelijk gemaakt het assortiment aan wijnstokken uit te breiden en moderne methodes toe te passen, zoals men in Noord-Afrika doet. Deze wijnen worden in grote hoeveelheden gedronken door de toeristen die tijdens de zomervakantie het eiland overstromen en die zich meer voor de wilde schoonheid van de natuur interesseren dan voor de wijnen van het land.
Als een van de beste wijnen van het eiland noemen we echter die van Cap Corse, het schiereiland tegenover de Côte d’Azur. De beste zijn de witte en de rosé. De Corsicanen laten geen gelegenheid voorbijgaan om u te vertellen dat dit de lievelingswijnen van Napoleon Bonaparte waren.
Dit schiereiland heeft zijn naam ook verleend aan een van de belangrijkste exportartikelen, namelijk de Cap Corse, een als aperitief gedronken likeurwijn waarvan het Franse vasteland jaarlijks 3400 hl importeert.
De andere, voornamelijk witte wijnen komen uit de omgeving van Bastia en uit de buurt van Corte, midden op het eiland (rode en witte wijnen), Ajaccio en Cauro (witte en rosé), en van de zuidelijke steden Sartène, Santa-Lucia-diTallano en Bonifacio (rode en witte). De beste Corsicaanse wijnen zijn die van de hellingen bij Ajaccio, welke onlangs een Appellation Contrôlée hebben verkregen, en de Patrimonio, een rosé uit de omgeving van Bastia. Ze hebben alle een zeer aparte smaak en een alcoholgehalte dat heel wat hoger is dan de onervaren drinker zou vermoeden. Ze worden dikwijls vergeleken met de wijnen uit de Côtes du Rhône of uit de Côtes de Provence, maar zijn toch niet zo goed.
Het merendeel van de op het eiland aangeplante druiverassen is van Italiaanse oorsprong, zoals de Niellucio (de Italiaanse Sangronese), de Moscata, Aleatico, Vermentino (van de Malvoisiafamilie), de Genovesella, Sciaccarello, Biancone en Biancolella, Nielluco en Grenache. Aangezien het grootste gedeelte van deze wijn ter plaatse wordt geconsumeerd is het onmogelijk om de grootte van de produktie te schatten, maar deze moet ongeveer tussen de 1,5 en 2,2 miljoen hl liggen.
