Medegevoel met een persoon, belangstelling in een of andere zaak. Moge niet zelden het contrast de menschen tot elkaar trekken, de grond van de sympathie ligt in verwantschap van ziel, in eenheid van bedoelen.
Zij is een bewuste en gewilde zielsgemeenschap, die barmhartigheid (niet maar bloot compassie) betoont of liefdeweelde ademt. Zij doet in het leed en de vreugde van den medemensch een stuk van eigen leed en vreugde zien.
Medelijden komt veel meer voor dan medevreugde. In de laatste is de sympathie hooger dan bij de eerste.
Ofschoon in het helpen van anderen óók eigen welzijn bevorderd worden kan, mag sympathie geen verfijnde zelfzucht wezen. In den rui m sten zin is zij een algemeene plicht jegens den naaste.
In engeren zin een bijzonder persoonlijke band met enkelen, door een magnetische aantrekking, door een visie van de ziel van een ander, welke er toe noopt en leidt, uit ons zelf te treden en zich aan anderer welzijn te geven. De werkelijke daad van sympathie is bijna altijd een vorm van geven: geven van aandacht, van tijd of van stoffelijk goed.
De hoogste vorm van sympathie is het Christelijk mededoogen en meeleven, de Christelijke vriendschap. De ware humaniteit groeit eerst in het Christelijk karakter uit.
De Schrift spreekt daarvan in Rom. 12 : 15, 1 Corinthe 12 : 26, 1 Corinthe 13.
Zij reikt tot de hoogte der Christelijke zelfverloochening, en van dht trouw samenwerken en innig saamleven, ’t welk vrucht is van de gemeenschap met Christus.
Hier is de kracht der liefde, die ook wezenlijke hulp biedt, omdat zij uit God is en tot God leidt. Verruiming van sympathie maakt het leven rijker en voller.De sympathie in de moderne litteratuur is een passieve weedom, meer een toestand dan een persoon betreffend. Een weekelijk gevoel „de verheerlijkte modestemming van het sympathetisch medelijden”. Een psychische reflexie, reageerend op verschijnselen buiten ons. Zij richt zich ook tot het dier (dier-hospitalen). Ontaardingsvormen van de sympathie zijn leedvermaak en naijver. Antipathie is haar contrast.
