Een spel met woorden, om te vermaken of wat klem bij te zetten aan de conversatie. Het woord is verwant aan het Latijnsche scurra, hansworst; het Grieksche axaigco, ik spring, dans.
Scherts verheelt het droevige en pijnlijke als iets, dat blijde maakt. Zij kan zijn een onschuldige, ietwat dartele en handige liefhebberij met geestigen kwinkslag.
Een zacht hekelen, waarin een opvoedend, een ontdekkend en terechtwijzend element ligt. Schuldig is de scherts als daarbij de grenzen van teederheid en zedigheid worden overschreden.
Als men er door bedriegen wil, of er door laat „inloopen”. Wanneer men zich vermaakt met de lichtgeloovigheid van anderen.
Een hoogst gevaarlijk spel, dat door de Gereformeerde moralisten streng veroordeeld wordt. Voorts zotgeklap of gekkernij (Efeze 5 : 4).
Plompe of fijne loslippigheid. Frivole spotternij, waarbij men, op schijnbaar geestige wijze, los en luchtig over waarheid en levensernst heenhuppelt.
Lichtzinnige scherts, die doet lachen over wat slechts verafschuwd moet worden. En vooral jokkernij met Bijbelwoorden.Een Christen mag ook ongetwijfeld zijn woorden wel met geestigheid kruiden. De gulle lach is niet onbetamelijk, hij heeft iets verfrisschends. Christelijke blijmoedigheid kan waarlijk schertsen. Maar de grondtoon van al wat wij spreken zij waarheid en oprechtheid. Des Christens geheele houding en uiting behoort gedragen te worden door het besef, dat God altijd en in alles de Heilige Getuige er van is.
