(van het Grieksche woord novo.70;, Latijn : monachus — alleen-levende, eenzame, kluizenaar), duidt in de Roomsche kerk een kloosterling aan, die tot een der monnikenorden behoort. De monniken vormen een soort derden stand tusschen de geestelijken en de leeken in.
Zij staan niet in het ambt, maar hebben zich door de gelofte van het kloosterleven verbonden tot vrijwillige armoede, kuischheid en gehoorzaamheid.
