Geboren 1660 te Nassenherben bij Danzig, behoorde tot een familie, die uit Bohemen gekomen was, rector van de school te Lissa in Polen, hofprediker in Königsbergen en sinds 1693 in Berlijn. Hij was een man van veelzijdigen arbeid.
Op wetenschappelijk terrein heeft hij beteekenis gehad door zijn uitgave van een Hebreeuwschen Bijbel, den Babylonischen Talmud en andere Joodsche boeken. Hij was mede-oprichter en later president van de academie der wetenschappen te Berlijn.
Bekend is hij ook om zijn pogingen tot vereeniging van Gereformeerden en Lutherschen, welke echter na het collegium charitativum te Berlijn (1703) schipbreuk leden. Daar droeg ook toe bij zijn poging om in Lissa eenheid te bewerken bij de broedergemeenten.
Hij wasbroederbisschop; en wijdde Nitschmann en Zinzendorf bij de Hernhutters. Hij streefde ernaar, om in Pruisen het episcopaat in te voeren.
In 1741 stierf hij.
