Een geleerde Benedictijn, geboren 1672 te Ménil-la-Horgne bij Toul en overleden in 1757 als abt van Senones. In 1688 trad hij in Toul in de orde der Benedictijnen, 1696 werd hij tot priester gewijd, 1698 professor in de theologie en filosofie te Moyen-Montier, 1704 professor in de exegese te Münster (Elzas), 1715 prior te Lay-St.
Christofe, 1718 abt in St. Leopold te Naney, 1728 abt te Senones.
Hij was een man, die ongemeen belezen mocht heeten. Spoedig werd hij de meest werkzame en vruchtbare schrijver in zijn orde.
Het ontbrak hem echter bij al zijn geleerdheid aan kritischen zin en aan de noodige diepte. Hij was een vlijtige compilator, maar geen origineele denker.
Zijn voornaamste werken zijn : La Sainte Bible en latin et en français avec une commentaire litteraire et critique 22 bdn. Een uittreksel daarvan is de z. g. n.
Bible de Vence, een vermeerderde uitgave Bible d’Avignon. Zeer bekend is ook zijn Dictionaire historique et critique etc. de la Bible 2 bdn.
Op het gebied der kerkgeschiedenis schreef hij : Histoire de V Ancien et du Nouveau Testament et des Juifs. Van zijn historische werken is tegenwoordig nog van waarde Histoire ecclésiastique de Lorraine en Commentaire litt. hist. et morale sur la règle de S.
Benoit.
