Wat is de betekenis van wezen?

wezen - Werkwoord 1. (copl) (auxl) ergatief Alternatieve onbepaalde wijs van zijn. Tegenwoordige tijd alleen in de gebiedende wijs: wees(t). De vorm gewezen wordt alleen als bijvoeglijk naamwoord gebruikt ♢ Hij zal gezegend wezen. wezen - Werkwoord 1. meervoud verleden tijd va...

wezen - onregelmatig werkwoord, zelfstandig naamwoord uitspraak: we-zen 1. een werkelijkheid vormen, bestaan ♢ jij mag er wezen, hoor kind 1. hij mag er wezen! [hij ziet er goed uit] ...

(het) gezicht, aangezicht.

1. In VI.-België nog vaak in de conj.: het weze zo, het zij zo. Om het de lezer concreet gemakkelijker te maken, nu we tot de hoedanigheden overgaan, weze verklapt dat enz., JONCKHEERE 1967, 7. 2. In VI.-België nog in gemeenz. taalgebruik: gezicht.

s.n., wêzen (it), wezen (it).

...

I. ww. (was, is geweest [zie verder bij zijn]), vrijwel alleen in de onbep. en geb. w. voorkomend, 1. bestaan, zijn : die was en eeuwig wezen zal, t.w. God ; — bep. zó zijn, in zekere kwaliteit bestaan: hét mag wezen hoe 't wil, het is een onaangename zaak ; — hij mag er wezen, hij is niet...

(Lat.: essentia, dat een vertaling is van het Gr. oiala, ousia) duidt de eenheid aan van betrekkelijk constante eigenschappen en bepaaldheden, welke een ding bezit en waardoor het zich van andere onderscheidt. Voor Plato en Aristoteles is het denken gericht op het wezen der dingen. Dit wezen zou volgens laatstgenoemde in het begrip en...

1 was, i. geweest (zijn, bestaan): die was en eeuwig wezen zal, nl. God; bij wien moet u wezen? uw vader was boven, bevond zich; ik ben wezen vissen, hij was wezen wandelen; zegsw. hij mag er wezen, a) hij is niet min, hij is goed voor zijn taak berekend, b) inz. hij mag zich laten zien; 2 o. wezens, wezentje (1 het bestaan; het [aan]zijn; 2 het es...