De weg, de waarheid en het leven, omschrijving van God of van het ware (christelijke) geloof; (fig., ironisch) volmaakt persoon; de enig mogelijke opvatting of handelwijze. Jezus bereidde zijn discipelen voor op zijn naderende dood en zei hun dat hij heen zou gaan om ervoor te zorgen dat zij zich later bij hem zouden kunnen voegen. ‘Toen zei Tomas: “Wij weten niet eens waar u naartoe gaat, Heer, hoe zouden we dan de weg daarheen kunnen weten?” Jezus zei: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven....

Weg - 'weg zijn': met de bal aan de voet wegsprinten in de richting van het doel. Men is dus weg voor zijn tegenstanders. 'De weg kruisen': plotseling tussen de tegenstander en de bal gaan lopen. Wordt beschouwd als obstructie.

de - van alle vlees gaan, zie vlees.

In het bezit van de tegenpartij. In uitdrukkingen als ‘er zijn twee azen weg’ (wat op weg naar slem door azenvragen aan het licht kan komen).

weg - bijwoord, zelfstandig naamwoord 1. wat je niet meer kunt vinden ♢ ik heb overal gezocht maar mijn pen is weg 1. dat is nooit weg! [dat komt later wel van pas] 2. er verrukt van zijn, het prachtig vinden ♢ ik ben weg van die gebloemde gordijnen 3. niet...

(de; -en) AL - smalle strook grond in een landschap, gebruikt en geschikt gemaakt voor het verkeer, de verbinding van de ene plaats tot de andere: (wedstrijd) op de weg; reuzen van de weg, wielrenners. → baan

Weg - De erfdienstbaarheid van voetpad geeft het recht om te voet over het bezwaarde erf te gaan, die van rijpad of dreef om daarover te paard te rijden of beesten te drijven, die van weg om er met een wagen, een rijtuig, enz. over te rijden. Indien de breedte van het voetpad, van de dreef, of van den weg niet bij den titel van vestiging is bepaald, wordt zij geregeld overeenkomstig de bijzondere verordeningen of plaatsel. gebruiken. Onder de erfd. van rijpad of dreef is die van voetpad, onder d...

zie Baan, zie Gang.

In een Gentse tekst, Statuten en ledenlijst van de broederschap van Sint-Jacob [1270] komt de volgende zin voor: “deze goede liede die hir ghecoren sijn ebben ghesworen bi haren weghe die si sancte Jacobs daden in galissien.” De eedformule zweren bi haren weghe enz. betekent ‘bij de pelgrimstocht die zij ondernamen naar Sint-Jacobus in Galicië’. Ook het zweren bij de pelgrimstocht naar Compostela die men maakte, gaf aan de eedformule kracht van waarheid...

langgestrekte terreinstrook, bestemd en geschikt voor het verkeer. De oudste w. zijn ontstaan door het gebruik door dit verkeer zelf (voetpaden, karresporen), dat de vegetatie over deze strooken vernietigde en de bovenlaag van den grond min of meer verhardde door samenpersing. Reeds spoedig evenwel werden speciale kunstmiddelen tot verbetering van het wegdek toegepast en waar de aanwezigheid van goede w. primair een gemeenschapsbelang was, werden deze werken door de overheid ter hand genomen. He...

Het begrip weg heeft 4 verschillende betekenissen: 1. weg - WEG - m. (-en), pad , gebaand gedeelte gronds (geschikt om beloopen of bereden te worden); inz. tot verbinding van twee plaatsen : groote, gebaande weg; de weg naar Delft; — een holle weg, weg die veel lager is dan de grond aan weerskanten, ravijn; — een bedekte weg, waar men tegen het vuur van den vijand beschut is; — kunstwegen, bestraat, kunstmatig gehard; — zich op weg begeven, ergens heengaan; — on...

Verkeersweg op verharde ondergrond, behalve spoorwegen en start- en landingsbanen, toegankelijk voor het openbaar verkeer en hoofdzakelijk bestemd voor motorvoertuigen voor het wegverkeer. Bron: Eurostat manual.

I (wech) A. m. (-en; -je, -getje) I. Eig. (gebaand) gedeelte gronds om te belopen of te berijden: een baan, een pad, een straat is een -; een aanleggen, banen; gebaande, grote -; een holle -; aarde-, berg-, bos-, grind-, kei-, klei-, kruis-, kunst-, lucht-, post-, spoor-, steen-, straat-, verkeers-, zand-, zeeweg; een inslaan, nemen, opgaan; naar de vragen; een eind weegs medegaan; onder, op zijn. Gez. alle -en leiden naar Rome, men kan op verschillende wijzen zijn doel bereiken; bekend als de n...

m. (-en), 1. gebaande strook in het terrein ten behoeve van landverkeer, de verbinding van de ene plaats tot de andere (e): een aanleggen; een holle —, die veel lager is dan de grond aan weerskanten, ravijn; een bedekte —, waar men tegen het vuur van de vijand is beschut; (zegsw.) dat is zo oud als de naar Kralingen, de — naar Rome, zeer oud; hij is altijd bij de —, op straat; veel aan de timmeren, zorgen dat men bekend wordt, opvalt; alle wegen leiden naar Rome, men kan...