strijd - Zelfstandignaamwoord 1. een handgemeen ♢ Wie de strijd tussen die twee broers zou winnen was nog niet duidelijk. 2. een militair treffen, kamp, veldslag ♢ De strijd tussen de Israëli en de Palestijnen is nog niet gestreden. strijd - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van strijden ♢ Ik strijd 2. gebiedende wijs van...

strijd - zelfstandig naamwoord 1. gevecht met wapens of andere middelen ♢ het was een harde strijd tussen even sterke vijanden 1. dat is in strijd met de wet [het mag niet volgens de wet] 2. de strijd om het bestaan [de worsteling om in leven te blijven] 3. z...

Strijd - m. (-en), gevecht, kamp, oorlog: een bange, harde, hevige strijd ; den strijd volhouden, opgeven ; — (fig.) worsteling, gemoedsonrust: strijd in zijn binnenste; in (twee)strijd staan; dat heeft haar veel strijd gekost; —de strijd van het bestaan; — (gew.) afkeer (van iets); — tegenspraak: dat is in strijd met zijne beloften, met zijne woorden; — om strijd, om het best: men riep om strijd ; — allen kwamen om strijd te hulp, ieder wilde het meeste h...

zie Gevecht.

m. (-en), 1. gevecht; (coll.) de gezamenlijke gevechten die gedurende een oorlog of een veldtocht geleverd worden: nieuwe troepen in de — werpen; (ook fig.) ja en neen is een lange —; 2. tweestrijd, zielestrijd; 3. wedstrijd: om —, om het hardst; 4. tegenspraak; m.n. in de verb. in — met.