m. strijden (in het alg. benaming voor allerlei gevallen van botsing tussen twee partijen inz.: 1 gevecht, kamp; in collectieve zin: de gezamenlijke gevechten b.v. gedurende een oorlog; oorlog; worsteling; 2 worsteling in iems. binnenste, met zich zelf; tweestrijd, zielsstrijd; 3 wedstrijd, prijskamp; 4 tegenspraak):
1. in persoon deelnemende aan de strijd; de strijd tegen de malaria; de strijd om het bestaan, voortdurende worsteling om in stand te blijven; de strijd des levens, nl. tegen het kwaad, de zonde; de goede strijd gestreden hebben, (euphemisme) gestorven zijn, 2 Tim. 4, 7;
2. het kost hem niets geen strijd om van haar af te zien; strijd voeren met zijn hartstochten;
3. een strijd tussen de aangesloten verenigingen; de buren kwamen om strijd te hulp, om ‘t zeerst, om ‘t hardst;
4 dit is, geschiedt in strijd met zijn woorden; nog in verschillende van deze 4 bet.: een strijd ontbrandt, begint, woedt, wordt beslist; een ongelijke strijd; in strijd geraken met iem.; leveren; ten strijde trekken; ten strijde!
