Wat is de betekenis van strijden?

strijden - Werkwoord 1. (inerg) ondanks weerstand een doel proberen te bereiken ♢ Er werd zwaar gestreden om het bezit van Stalingrad. strijden - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord strijd

strijden - onregelmatig werkwoord uitspraak: strij-den 1. elkaar aanpakken met vuisten, wapens, of andere middelen ♢ deze twee bevolkingsgroepen strijden al jaren tegen elkaar 1. voor de titel strijden ...

v., stride, s t r i e d, s t r i d e n; fjochtsje, fjuchtsje, kamp(j)e; tegen iem. —, tsjin immen stean.

...

(streed, heeft gestreden), 1. vechten, kampen, oorlog, strijd voeren: voor de vrijheid, voor het vaderland strijden ; tegen de vijand dapper strijden; zonder gedachte aan een gewapend conflict: voor een ideaal, voor lotsverbetering strijden, zich inspannen, bezwaren trachten te overwinnen voor het bereiken er van; — de...

streed, h. gestreden (1 meestal in hogere stijl: kampen, vechten, worstelen; 2 worstelen met eigen neigingen enz.; in zielestrijd, in tweestrijd zijn; 3 wedstrijd houden, wedijveren; 4 van opvattingen, beweringen, handelingen enz.: zodanig met iets anders verschillen, dat beide zaken niet kunnen samengaan, met elkaar in tegenspraak zijn, niet met e...

('strijdən) (streed, heeft gestreden) I. Eig. met wapenen of lichaamsdelen kampen, vechten : op het slagveld -; de -de legers, partijen; de -den; voor God en vaderland, voor een ideaal; - en lijden. II. Metf. 1. zich verzetten a. tegen een stoffelijke of geestelijke macht: tegen de slaap, tegen zijn tranen, tegen vooroordelen -. b. met wo...

(streed, heeft gestreden), 1. vechten, oorlog voeren (alleen in geschreven taal): voor het vaderland —; (fig.) voor een ideaal —. 2. twisten wegens verschil van mening; kibbelen; hij wil altijd —, het beter weten; 3. in tweestrijd zijn; 4. wedstrijd houden; wedijveren; 5. — met, onverenigbaar zijn met.

...