Wat is de betekenis van scheel?

scheel - bijvoeglijk naamwoord 1. met ogen die niet in dezelfde richting kijken ♢ Kees kijkt een beetje scheel als hij moe is 1. schele hoofdpijn hebben [vlak boven je ogen] 2....

1. Deksel (van een pan, een kan enz.). Een spottend lachje klonk uit de diepte van de zaal. «Scheeltje op den neus, Corbeels!» VAN HEMELDONCK 1945, 119. Achter de glazen deur neven de toog hoorde ik ineens een scheel van een kastrol over de vloer rammelen, CLAES 1960, 76. Hij had klauwen als het scheel van de kachel, DE RIDDER 1966, 1...

adj. & adv., skilich, boei(d); — persoon, skilige mik.

scheel, schuins; nijdig, jaloers, afgunstig.

...

bn. bw. (scheler, -st), 1. scheef, uit de haak; (timm.) dat hout is scheel getrokken; 2. (van de ogen en van een pers. met betr. tot zijn ogen) het gebrek hebbend dat de oogassen niet op een zelfde punt gericht kunnen worden: hij ziet scheel, hij is scheel; een schele jongen; beter scheel dan blind; schele wip, scheeloog (sche...

Alles van twee kanten beschouwen.

I. o. schelen, scheeltje (ooglid; deksel inz. Z.-N.): het scheel van een doodkist; spreekw. Geen potteken, of er past een scheelken op, (Z.-N.) iedere man kan wel een vrouw krijgen. II. o. schelen (geschil); vero. III. bn., bw.; scheler, scheelst (1 van ogen: niet volkomen overeenstemmend gericht; v. e. persoon: met niet volkomen overeenstemmend g...

I. (sche:l) o. (schelen) Veroud. geschil. II. (sche:l) o. (schelen; -tje) [schedel] deksel: de kist is zo vol dat het er niet op kan. ➝ pot. III. (sche:l) o. (schelen) [scheiden] Veroud. haarscheiding. IV. (sche:l) bn. en bw. (scheler, -st) 1. niet volkomen overeenstemmend gericht: schele ogen. ➝ hoofdpijn, oog. 2. met schele ogen: een wijf; b...